பனிபடரும் நினைவு

பறவை இறந்த பின்பும்

அது உதிர்த்த ஓர் இறகு பறந்து கொண்டிருக்கிறது

பறக்கும் பட்டாம் பூச்சியின் நிழல்

தரையில் நடைப் பழகுகிறது

பனிக்காட்டில் எரியும் நெருப்பு

குளிரில் நடுங்கியபடி ஆடுகிறது

நின்றுக் களைத்த மரங்கள்

நிழலாக நிலத்தில் உறங்கி ஓய்வெடுக்கிறது

வான் தவழும் நிலவு

நீர் கண்டு நீச்சல் பழகுகிறது

இப்படித்தான்,

அன்பின் நினைவுகள் 

அனைத்தையும் அனைவரையும்

எப்போதும் ஒருபடி மேல்

பதிந்து வைத்திருக்கும்

பனி படர்ந்த போதிலும்

நினைவில் அன்பின் பெரு வெளிச்சம்

ஒருபோதும் மங்குவதில்லை

நிலந்தொடும் மழை

உனது கருணையைப் போல்

ஈரம் கசிகிற ஒரு மழை நாளில்

உனக்காகக் கடற்கரையோரக் 

குளம்பிக் கடையில் குழம்பியிருந்தேன் 

மண் சேர முயன்று தோற்றுப் போன மழை

ஏன் நதியாக ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது ?

மழை குடித்த கடல்

ஏன் எப்போதும் போதையில் தள்ளாடுகிறது ?

மழையைப் பார்த்து நீ 

எப்போதும் கேட்கும் கேள்விகள்

மனதில் உன் நினைவோடு 

விளையாடிக் கொண்டிருந்தது

நீ வரும் முன்பே நமக்கான மேஜையில்

எதிரெதிரே அமர்ந்த தேநீர்

கோப்பையிலிருந்து ஆவியாகிப் போய்

ஒன்றை ஒன்று கட்டித் தழுவி கொண்டிருந்தது

கலவரப் புயலோடு வந்த நீ

என் எதிரே அமர்ந்தாய் 

கையில் ஒரு கூரிய வாளோடு

உன் கண்களிலிருந்து 

தற்கொலை செய்யத் தொடங்கியது மழை

தடுக்க முயன்ற

என் கைகள் தட்டி விட்டு

வாள் வீசி சென்றாய்

அன்பின் நிலம் தொட்ட

அந்த மழைத்துளியை 

பின் தொடர்ந்து சேர்ந்து கலந்தது

வடியும் குருதி

அப்போது அங்கே

 பூக்கத் தொடங்கியது

ஓர் அலரிப்பூ

 

அன்பின் நினைவுகள்

 

அன்பின் நினைவுகள்

பறவை இறந்த பின்பும் 

அது உதிர்த்த ஒரு இறகு

பறந்து கொண்டிருக்கிறது

நான் கடவுள்?

 

நான் ஏதோவாக இருந்தேன்

என்னைக் கடவுள் ஆக்கிக் கொண்டாடினார்கள்

இப்போது நான்

வேறு ஒரு கடவுளை 

தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்

காலம்

இல்லாத எதிர்காலத்தை

இறந்த காலத்திற்கு

கடத்திக் கொண்டிருக்கிறது

இருந்து இல்லாமல் போகும்

நிகழ் காலம்

"நேத்து போய் அந்தச் சட்டை வாங்கி

உனக்கு நாளைக்குத் தரேன்" என்றபடி

பொம்மையிடம் பேசிக் கொண்டிருந்த

குழந்தையிடம்

காலம் குழம்பிப் போகிறது

 

தூய அன்பு

 

இருத்தலில் உணரும் அன்பும்

செயலில் உணர்த்தும் அன்பும்

நினைவில் உருகும் அன்பும்

சொல்லில் உதிரும் அன்பும்

ஒன்றல்ல

ஆனால்

காது பொத்தி நந்தியிடம்

சத்தமாய் சொல்லும் குழந்தையின்

தூய பிரார்த்தனைக்கு ஒத்தது

இவையாவும் 

அன்பு

யானையைப் போல

வளர்ந்து நிற்கிறது

உனது அன்பு

அதன் நிழலில் 

படுத்து உறங்கும் பாகன்

எனது நம்பிக்கை 

பனிக் குடத்து நீரில்

மூச்சுத் திணறுவதில்லை 

உன் அன்பும் 

உன்னோடு இருக்கும் போதும் 

அப்படித்தான்