தேடல்

 

தன் ஆயுள் முழுக்க

வானத்தை அளக்க எண்ணி

தோற்றுப் போகிறது

பறவை 

அன்பை விளக்கும் சொல்

அன்பின் பிரசவம்

எப்பொழுதும் நிகழும் 

 

கருவில் இருக்கும் சிசு

காணும் கனவில்

பிறந்த குழந்தைக்கு

பசி அமர்த்தும் முலையில்

கண்ணீர்த் துளிர்க்கும் முகம் கண்டு

கட்டி அணைத்து குழந்தை தரும் முத்தத்தில்

ஊடலை உடைத்தெறிய பேசாமல் மேசைமேல்

வைக்கப்பட்ட ஒரு தேநீர்க் கோப்பையில்  

இறுதிச் சந்திப்பின் கடைசி முத்தத்தில்

பிரிவின் சுவைக்  கூட்டிய கண்ணீரில்  

இறந்தவரின் கைபேசி எண்ணை

அழிக்கும் போது கைகளின் நடுக்கத்தில்  

தன் எஜமானுக்காக இரயில் நிலையத்தில்

ஆயுள் முழுதும் காத்திருந்த நாயின் கண்களில்

இப்படியாக 

அன்பை விளக்கச் சொற்கள் தேவை இல்லை

சொல்லித்தான் புரியுமெனில் அங்கு அன்பு இல்லை  .. 

குழந்தையும் பலூனும்

 

குழந்தையின் கை பிடித்த மகிழ்ச்சியில்

காற்றில் பறந்த படி

துள்ளி குதிக்கத் தொடங்குகிறது பலூன் 

பலூனில் நிரப்புப்பட்டிருக்கும்

மூச்சுக்காற்றால் மீண்டும் உயிர்ப்பெற்றது

குழந்தையின் மகிழ்ச்சி 

அந்தவீட்டின் கறி சோற்றின் 

வாசம் பிடித்த பலூன்

அடுப்படி பக்கம் திரும்பியது

குழந்தையும் பின்தொடர்ந்து

கொதிக்கும் குழம்பை

ருசிபார்க்க எண்ணி

குழம்புச் சட்டியின் அருகில் சென்று

தன் ஆயுளை முடித்துக்கொண்டது 

குழந்தைகள் இந்தப் பூமியில்

சந்திக்கும் முதல் வன்முறை

பலூன் வெடித்துச் சிதறுவது

மழை ரொம்பப் பிடிக்கும்

 

மழைப் பொழியும் ஒரு மாலை ,
ஜன்னல் வழியே மழை என்னை
ஆசீர்வதித்துக் கொண்டிருந்தது

கையில் தேநீர்க் கோப்பை
அதில் இறந்து போன நினைவுகள்
ஆவியாகிப் பறந்துப் போய்க் கொண்டிருந்தது 

கையோடு என் கைபேசி 
அதில் நீ அனுப்பிய பழைய குறுஞ்செய்தி ,
வந்து வந்து போனது பொய்பேசி 

காதோரம் மெல்லிய பாடல்
கண்மூடி நிற்கையில் ஏதோ தேடல்
தேடல் முடிவில் கண்ணோடு அழகாய் வந்தாய்
நினைவோடு என்னைப்
பல காலம் கடந்து கடத்திச் சென்றாய் 

மீண்டும் நாம் 
அதே மாலை வேலை 
அதே ரயில்வே சாலை 
மழைத் தூறும் நடைபாதையில்
நீ எந்தன் கைப் பிடித்துக் கொண்டாய்
தண்டவாளம் பிடித்து நடக்கும்
ரயில் போல் நான் உனைப் பிடித்துக்கொண்டேன்

மழை வேகம் பிடிக்க,
நாம் குடை பிடிக்க ,
காற்று நம் மீது சாரல் தெறிக்க 
வேகம் பிடித்த காற்றோடு
குடை கொண்டு சண்டையிட்டுத்
தோற்றுப்போணோம்

மழையில் நனைந்தோம் ,
காதல் மழையில்‌ கரைந்தோம்
காலம் கடந்தது ,
கண்ணீர் மழையில்
காதல் கரைந்தது
 
ஜன்னல் கண்ணாடியின் வியர்வையில் 
உன் பெயரை எழுதி வைத்தேன் 
மழை வந்து உன்னைக் களவாடிச் சென்றது 
என்றோ மழையென்றால்
ரொம்பப் பிடிக்கும் என
நீ சொன்ன ஞாபகம் ...

அயல் மகரந்தச் சேர்க்கை

 

கூதிர் காலக் காலையில் மலர்ந்து

கடவுள் சேரும்

கருவறைப் பூ ஒன்று

மலத்தை உரமாய்ச் செரித்துப்

புதராய் மலரும்

கல்லறைப் பூ ஒன்று

அங்கு வந்த ஒரு

வண்டால் நிகழ்ந்தது

அயல் மகரந்தச் சேர்க்கை

அன்பால் விளைந்து

சாதியற்று புதியதோர் வகையாய்

புதிதாய்ப் பூக்கத்தொடங்கியது

ஒரு மொட்டு

புதியதோர் மொட்டு

மலரக் கண்டு சினம் கொண்ட

காவல் கூட்டம்

கல்லறைக் காட்டைக் கொளுத்தியது

தீட்டெனச் சொல்லப்பட்ட

புதியதோர்

மொட்டை கருவறுத்து

பூவைத் தீயில் பொசுக்கியது

தீயில் கருகியப்

பூக்களின் சாம்பல்

காற்றில் பறந்தபடி

தனது காதலைத் தேடத் தொடங்கியது

மீண்டும் ஒரு வண்டு

பூக்களைத் தேடிப் பறந்தபடி

புதியதோர் அயல் மகரந்தச்

சேர்க்கைக்குத் தயாரானது

மகனதிகாரம்

மகனே நீ பிறக்கையில் 

உன் அழுகை‌‌க்குப் பிறந்தது என் சிரிப்பு ...

உன்னைக் கைகளில் ஏந்திய முதல் தருணம்

என் உலகமே எந்தன் கைகளுக்குள் அடங்கியது ...

நீ என் விரல் பற்றிக் கொண்டு உறங்கினாய்

நம்பிக்கை என்னுள் விழித்துக் கொண்டது ...

உன் பிஞ்சுப் பாதங்கள் என் முகத்தை உதைக்கையில்

கடவுள் என்னை ஆசீர்வதிக்கத் தொடங்கினார் ...

உன் கோபங்கள் முன் மண்டியிட வைத்து விடுகிறாய்

நான் என்னும் அகங்காரத்தையும்

உன்னோடு கண்ணாமூச்சி விளையாடுகையில்

என் கவலைகளும் மறைந்து ஒளிந்து கொள்கிறது

உன்னோடு பருப்பு கடைந்து விளையாடுகையில்

உண்ணாமல் வயிறு நிரம்புகிறது 

உறக்கம் கலையாமல் உன்னை முத்தமிட முயன்று

ஒவ்வொரு முறையும் தோற்றுப் போகிறேன்

சில வரிகளில் உன்னை எழுத முயலும் இந்தக் கவிதைப் போல் ...

பெண்மையும் கவிதையும்

                         

அகமும் பேசும்

புறமும் பேசும் 

அழகாய் பொய் பேசும்

கேட்க கேட்க மயக்கும்

கேட்பவரே ரசிக்கும்படி குத்திக் காட்டும்

அடி அடியாய் எடுத்து வைத்து சீராய் அசையும்

கருவாவது ஓர் இடத்தில்

வாழ்வாங்கு வாழ்வது வேறு இடத்தில்

குழந்தையாக ஹைக்கூ

குமரியாகக் காதல் கவிதை

தோழியாகப் புதுக்கவிதை

மனைவியாக எதிர் கவிதை

தாயாக மரபுக்கவிதை 

சில நேரம்

எத்தனை முறை படித்தாலும் புரிவதில்லை..