உனது கருணையைப் போல்
ஈரம் கசிகிற ஒரு மழை நாளில்
உனக்காகக் கடற்கரையோரக்
குளம்பிக் கடையில் குழம்பியிருந்தேன்
மண் சேர முயன்று தோற்றுப் போன மழை
ஏன் நதியாக ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது ?
மழை குடித்த கடல்
ஏன் எப்போதும் போதையில் தள்ளாடுகிறது ?
மழையைப் பார்த்து நீ
எப்போதும் கேட்கும் கேள்விகள்
மனதில் உன் நினைவோடு
விளையாடிக் கொண்டிருந்தது
நீ வரும் முன்பே நமக்கான மேஜையில்
எதிரெதிரே அமர்ந்த தேநீர்
கோப்பையிலிருந்து ஆவியாகிப் போய்
ஒன்றை ஒன்று கட்டித் தழுவி கொண்டிருந்தது
கலவரப் புயலோடு வந்த நீ
என் எதிரே அமர்ந்தாய்
கையில் ஒரு கூரிய வாளோடு
உன் கண்களிலிருந்து
தற்கொலை செய்யத் தொடங்கியது மழை
தடுக்க முயன்ற
என் கைகள் தட்டி விட்டு
வாள் வீசி சென்றாய்
அன்பின் நிலம் தொட்ட
அந்த மழைத்துளியை
பின் தொடர்ந்து சேர்ந்து கலந்தது
வடியும் குருதி
அப்போது அங்கே
பூக்கத் தொடங்கியது
ஓர் அலரிப்பூ
