கடலே....!

கடலே..

உன் இடம் நெய்தலே,

உனது வேலை பாய்தலே..

நதி உன்மீது கொண்ட மோகம்,

அதனால், உன்னைத் தானே வந்து சேரும்..

என் மனதின் -அசல் நகல் நீ..

நிலவே முகம் பார்க்கும்

-அழகு கண்ணாடி நீ

என் முயற்சி உந்தன் அலை..!

ஏன் எனத் தெரியவில்லை ,

காரணம் புரியவில்லை,

மாலையில் சிறை பிடித்து

காலையில் விடுவிக்கிறாய் -ஞாயிறை..!

இரவு நிலவோடு குளிர் காய்கிறாய்..

உன்னோடு உப்பு அதிகமாய் இருப்பதால் தான்,

ரோசப்பட்டாய் போலும்,

ஆழிப்பேரலையாய் தாண்டவம் ஆடினாயே..

ஏனோ உந்தன் உற்சவம்,

உலகை அழிக்கிறது..

கரையோடிருக்கும் புதையல் ரகசியம் என்ன?

ஓயாமல் வந்து எப்போதும்

தேடுகிறாயே..