நதியில் விளையாடி ...!

 

நதியில் விளையாடிய காட்சி,

ஒரு கருவாட்டின் கண்ணில்

கடைசி நினைவாகப்

பொதிந்திருக்கலாம்

மேகத்திலிருந்து நதியின்

காய்ந்த மடியில் விழுந்து

மணலில் புதைந்து மடிந்த

மழைத்துளி 

இறுதியாகத் தேடியிருக்கலாம்

பால் சுரக்காத மார்பைப் போல

நீரில்லா நதியை விடாமல் அறுக்கும்

மணல் லாரி

தன் கிளீனர் இங்கே

என்றோ குளிப்பாட்டிய நினைவில்

ஒரு நொடி வந்திருக்கலாம்

ஏரிக்கரையோர அடுக்குமாடிக்குடியிருப்புச் 

சுவரில் உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் மணல்

ஏரிக்கரை நீர்ச் சலசலக்கும்

சத்தம் கேட்டு ஏங்கியிருக்கலாம்

இரவில் தன் முகம் பார்க்கும்

நீண்டக் கண்ணாடியைத் 

தேடுகையில் நினைத்திருக்கலாம்

சேய்க் காணாத தாய் போல

முகத்துவாரத்தில் அலையும்

கடலின் தேடலிலிருக்கலாம்

நாகரீகத் தொட்டில் தந்து வளர்த்தத் தாயை

வளர்ச்சியெனக் காரணம் தந்து

மனிதன் இன்று மறந்தது ஏனோ

தீபங்கள் பேசும்

 

மேய்ப்பரைத் தேடிக் கொண்டு அலைவது
ஆட்டு மந்தைகளின்

ஆதி காலத்துக் குணம்

புது மேய்ப்பன் கையில்

கவர்ச்சிப் புற்கள் கண்டால்
மந்தைகள்

புது மேய்ப்பன் தேடி ஓடும் 

குடிமை உணர்வற்ற

சுயநலமிக்க

மந்தைகளுக்கு
எந்த மேய்ப்பனும்

ஆடுகள் வளர்ப்பது
கசாப்புக்கு 

என்ற உண்மை புரிவதில்லை

பால் குடிக்கும் குட்டிகளுக்கு
கவர்ச்சிப் புற்கள் 

எதற்கு என யோசிப்பதுமில்லை

உயிர்களின் மதிப்பையே

உணராத தேசத்தில்
ஓட்டுக்களின்

மதிப்பும் உணரப்போவதில்லை

குழந்தைகளின் படங்கள்

முன் ஏற்றப்படும் தீபங்கள் போல 
எதுவும் ஒரு குடும்பத்தை

இருட்டடிப்புச் செய்வதில்லை

பிணம் கண்டு உயிர்த்தெழுந்த

அரசியல் திண்ணிகள் கண்டு
அஞ்சிய அந்தத் தீபங்கள் 

நடுங்கிய படி
காற்றில் மூச்சுத் தினறி

ஏதோ பேசுகிறது

அன்பின் அருவம்

 

கருவில் இருக்கும் சிசு

கானும் கனவு போலச் சில அன்பு

யாருக்கும் நினைவில் இருக்காது

அந்தச் சிசு உட்பட

தலைப் பிரசவம்

முதல் முறையாக 

மரத்தில் 

கட்டப் படும் கூடு

மரத்தின் 

தலைப் பிரசவம் 

எரியும் இரவுகள்

சாவற்ற சாபம் பெற்ற நினைவுகள்

கருவுற்றுப் பிரசவிக்கும் போதெல்லாம்

கனவில் வரும்  ஒரு பட்டாம்பூச்சி

பறக்க முடியாமல்

நடந்து போகிறது 

விருப்பமான நிறைவேறாத ஆசைகள்

பாலைவனப் புயலில்

புழுதி படிந்தபடி நடக்கையில்

அங்குத் தெரிந்த கானல் நீரை

தன் தாகம் தீர்க்கும்

என்ற நம்பிக்கையில் குடிக்கிறது 

சவப்பெட்டியில் அடக்கமான உணர்வுகள்

முகப்புத்தகத்தில் இறந்து போனவரின்

நேர்க்கோட்டில் எழுதப்பட்ட

பிறந்தநாள் வாழ்த்தின்

அர்த்தம் புரிய முயற்சிக்கிறது

அழகிய பிரமையில் மயங்கியிருக்கும்

குழந்தையின் ஆடல் போலக்

காற்றில் பறந்தபடி ஆடுகிறது

உன் பெயர் எழுதப்பட்ட காகிதம்

எரியும் இரவுகளின் வெளிச்சத்தில்

மீண்டும் ஒரு முறை

பின் தொடர்ந்து

படிக்க முயற்சிக்கிறேன் 

தேடல்

 

தன் ஆயுள் முழுக்க

வானத்தை அளக்க எண்ணி

தோற்றுப் போகிறது

பறவை 

அன்பை விளக்கும் சொல்

அன்பின் பிரசவம்

எப்பொழுதும் நிகழும் 

 

கருவில் இருக்கும் சிசு

காணும் கனவில்

பிறந்த குழந்தைக்கு

பசி அமர்த்தும் முலையில்

கண்ணீர்த் துளிர்க்கும் முகம் கண்டு

கட்டி அணைத்து குழந்தை தரும் முத்தத்தில்

ஊடலை உடைத்தெறிய பேசாமல் மேசைமேல்

வைக்கப்பட்ட ஒரு தேநீர்க் கோப்பையில்  

இறுதிச் சந்திப்பின் கடைசி முத்தத்தில்

பிரிவின் சுவைக்  கூட்டிய கண்ணீரில்  

இறந்தவரின் கைபேசி எண்ணை

அழிக்கும் போது கைகளின் நடுக்கத்தில்  

தன் எஜமானுக்காக இரயில் நிலையத்தில்

ஆயுள் முழுதும் காத்திருந்த நாயின் கண்களில்

இப்படியாக 

அன்பை விளக்கச் சொற்கள் தேவை இல்லை

சொல்லித்தான் புரியுமெனில் அங்கு அன்பு இல்லை  .. 

குழந்தையும் பலூனும்

 

குழந்தையின் கை பிடித்த மகிழ்ச்சியில்

காற்றில் பறந்த படி

துள்ளி குதிக்கத் தொடங்குகிறது பலூன் 

பலூனில் நிரப்புப்பட்டிருக்கும்

மூச்சுக்காற்றால் மீண்டும் உயிர்ப்பெற்றது

குழந்தையின் மகிழ்ச்சி 

அந்தவீட்டின் கறி சோற்றின் 

வாசம் பிடித்த பலூன்

அடுப்படி பக்கம் திரும்பியது

குழந்தையும் பின்தொடர்ந்து

கொதிக்கும் குழம்பை

ருசிபார்க்க எண்ணி

குழம்புச் சட்டியின் அருகில் சென்று

தன் ஆயுளை முடித்துக்கொண்டது 

குழந்தைகள் இந்தப் பூமியில்

சந்திக்கும் முதல் வன்முறை

பலூன் வெடித்துச் சிதறுவது

மழை ரொம்பப் பிடிக்கும்

 

மழைப் பொழியும் ஒரு மாலை ,
ஜன்னல் வழியே மழை என்னை
ஆசீர்வதித்துக் கொண்டிருந்தது

கையில் தேநீர்க் கோப்பை
அதில் இறந்து போன நினைவுகள்
ஆவியாகிப் பறந்துப் போய்க் கொண்டிருந்தது 

கையோடு என் கைபேசி 
அதில் நீ அனுப்பிய பழைய குறுஞ்செய்தி ,
வந்து வந்து போனது பொய்பேசி 

காதோரம் மெல்லிய பாடல்
கண்மூடி நிற்கையில் ஏதோ தேடல்
தேடல் முடிவில் கண்ணோடு அழகாய் வந்தாய்
நினைவோடு என்னைப்
பல காலம் கடந்து கடத்திச் சென்றாய் 

மீண்டும் நாம் 
அதே மாலை வேலை 
அதே ரயில்வே சாலை 
மழைத் தூறும் நடைபாதையில்
நீ எந்தன் கைப் பிடித்துக் கொண்டாய்
தண்டவாளம் பிடித்து நடக்கும்
ரயில் போல் நான் உனைப் பிடித்துக்கொண்டேன்

மழை வேகம் பிடிக்க,
நாம் குடை பிடிக்க ,
காற்று நம் மீது சாரல் தெறிக்க 
வேகம் பிடித்த காற்றோடு
குடை கொண்டு சண்டையிட்டுத்
தோற்றுப்போணோம்

மழையில் நனைந்தோம் ,
காதல் மழையில்‌ கரைந்தோம்
காலம் கடந்தது ,
கண்ணீர் மழையில்
காதல் கரைந்தது
 
ஜன்னல் கண்ணாடியின் வியர்வையில் 
உன் பெயரை எழுதி வைத்தேன் 
மழை வந்து உன்னைக் களவாடிச் சென்றது 
என்றோ மழையென்றால்
ரொம்பப் பிடிக்கும் என
நீ சொன்ன ஞாபகம் ...

அயல் மகரந்தச் சேர்க்கை

 

கூதிர் காலக் காலையில் மலர்ந்து

கடவுள் சேரும்

கருவறைப் பூ ஒன்று

மலத்தை உரமாய்ச் செரித்துப்

புதராய் மலரும்

கல்லறைப் பூ ஒன்று

அங்கு வந்த ஒரு

வண்டால் நிகழ்ந்தது

அயல் மகரந்தச் சேர்க்கை

அன்பால் விளைந்து

சாதியற்று புதியதோர் வகையாய்

புதிதாய்ப் பூக்கத்தொடங்கியது

ஒரு மொட்டு

புதியதோர் மொட்டு

மலரக் கண்டு சினம் கொண்ட

காவல் கூட்டம்

கல்லறைக் காட்டைக் கொளுத்தியது

தீட்டெனச் சொல்லப்பட்ட

புதியதோர்

மொட்டை கருவறுத்து

பூவைத் தீயில் பொசுக்கியது

தீயில் கருகியப்

பூக்களின் சாம்பல்

காற்றில் பறந்தபடி

தனது காதலைத் தேடத் தொடங்கியது

மீண்டும் ஒரு வண்டு

பூக்களைத் தேடிப் பறந்தபடி

புதியதோர் அயல் மகரந்தச்

சேர்க்கைக்குத் தயாரானது

மகனதிகாரம்

மகனே நீ பிறக்கையில் 

உன் அழுகை‌‌க்குப் பிறந்தது என் சிரிப்பு ...

உன்னைக் கைகளில் ஏந்திய முதல் தருணம்

என் உலகமே எந்தன் கைகளுக்குள் அடங்கியது ...

நீ என் விரல் பற்றிக் கொண்டு உறங்கினாய்

நம்பிக்கை என்னுள் விழித்துக் கொண்டது ...

உன் பிஞ்சுப் பாதங்கள் என் முகத்தை உதைக்கையில்

கடவுள் என்னை ஆசீர்வதிக்கத் தொடங்கினார் ...

உன் கோபங்கள் முன் மண்டியிட வைத்து விடுகிறாய்

நான் என்னும் அகங்காரத்தையும்

உன்னோடு கண்ணாமூச்சி விளையாடுகையில்

என் கவலைகளும் மறைந்து ஒளிந்து கொள்கிறது

உன்னோடு பருப்பு கடைந்து விளையாடுகையில்

உண்ணாமல் வயிறு நிரம்புகிறது 

உறக்கம் கலையாமல் உன்னை முத்தமிட முயன்று

ஒவ்வொரு முறையும் தோற்றுப் போகிறேன்

சில வரிகளில் உன்னை எழுத முயலும் இந்தக் கவிதைப் போல் ...

பெண்மையும் கவிதையும்

                         

அகமும் பேசும்

புறமும் பேசும் 

அழகாய் பொய் பேசும்

கேட்க கேட்க மயக்கும்

கேட்பவரே ரசிக்கும்படி குத்திக் காட்டும்

அடி அடியாய் எடுத்து வைத்து சீராய் அசையும்

கருவாவது ஓர் இடத்தில்

வாழ்வாங்கு வாழ்வது வேறு இடத்தில்

குழந்தையாக ஹைக்கூ

குமரியாகக் காதல் கவிதை

தோழியாகப் புதுக்கவிதை

மனைவியாக எதிர் கவிதை

தாயாக மரபுக்கவிதை 

சில நேரம்

எத்தனை முறை படித்தாலும் புரிவதில்லை..

அப்பா

உலகில் அதிகம் எழுதப்படாத கவிதை

சரியாகப் புரிந்து கொள்ளப்படாத கவிதையும் கூட

பிள்ளையின் முதல் அழுகைக்கு

பிறக்கிறார் அப்பா

அப்பாவின் கைகள் பற்றிக் கொள்ளும் தருணம்

நம்பிக்கையும் பற்றிக்கொள்ளும்

அம்மாவின் நிழலில் நம்மை இளைப்பாற விட்டு

சூரியனை அணைத்துக் கொள்ளும் பெரு வெளிச்சம்

கத்தரித்துக்கொள்ள இயலாத பேரன்பின் தொப்புள் கொடியை

யாருக்கும் தெரிய வண்ணம் உள்ளுக்குள்ளே வைத்திருப்பார்

நம் கண்ணீர்த் துளிகள் துடைத்தெறியும் விருப்பமான கைக்குட்டை

கனவிலும் வந்து விருப்ப உணவு ஊட்டி விட்ட மாய வித்தைக்காரர்

என்னில் இருக்கும் அத்தனையும் உன்னிலிருந்து வந்தது

இடியுடன் கூடிய மழையாய் கண்டிப்புடன் அன்பு நீ தந்தது

அப்பாவின் செருப்பு நாம் அணியும் வரை

அந்தக் கால்களின் வலி புரிவதில்லை

காலமும் காதலும்

 

கண்களுக்குள் சிறைப்பட்டு வாழும்

யாரும் பார்க்காத கண்நீர்த்துளியை போல

நாம் சேர்ந்து எடுத்த புகைப்படத்தில்

காலமும் காதலும் சிக்கிக் கிடக்கிறது

அதைப் பார்த்த நொடியில்

காலம் விடுதலையாகிறது

மறந்துபோன கல்லறை மேட்டின் மேல் கட்டப்பட்ட

யாரும் வாழாத புதிய வீட்டில் உறங்கும் பூனையைப் போல

நாம் பேசிய உரையாடல்கள் புதைந்திருக்கும் கைபேசியில்

காலமும் காதலும் உறங்கிக் கிடக்கிறது

அதைப் படித்த நொடியில்

காலம் விழித்துக் கொள்கிறது

கடலில் இருக்கும் மீன் மழையில் நனையும் ஆசையில்

மேலே குதிக்கும் பொழுதினில்

அலை மேலெழும்பி மீண்டும் கடலுள் இழுத்துச் செல்லப் பார்க்கும்

காதலில் காலம் அப்படியே

நட்சத்திரங்களின் வருகை

 

சூரியனாக இருந்த உன் அன்பின் வெளிச்சம்

நிலவாக என்னை வாழ வைத்தது

ஒரே வானில் என்றும் சேர முடியாத நமது பெருவாழ்வு

கிரகணத்தின் சில கணத்தில் மட்டும் விதிவிலக்கு

திடீரென மெல்ல மெல்ல விட்டு விலகி

தொலைதூர நட்சத்திரமானாய்

பின்பு ஒரு நாள் மின்சார வெளிச்சத்தில் தொலைந்தும் போனாய்

இந்த வெளிச்சம் மட்டும் ஏன் என் வாழ்வை இருட்டடித்தது ?

உன் ஒளி குடித்துப் பழகிய நிலவு நான்

வேறு ஆயிரம் நட்சத்திரங்களின் வருகையும்

என்னை நிரப்புவதில்லை

பல ஒளி ஆண்டுக் கடந்த பின்னும்

உனது வெளிச்சம் என் நெஞ்சில் குறையவுமில்லை

வானில் எங்கும் உன்னைத் தேடியபடிக் கரைகிறேன்

இருட்டில் தொலைத்ததை வெளிச்சத்தில் தேடலாம்

வெளிச்சத்தில் தொலைத்ததை எதில் தேட?

பனிபடரும் நினைவு

பறவை இறந்த பின்பும்

அது உதிர்த்த ஓர் இறகு பறந்து கொண்டிருக்கிறது

பறக்கும் பட்டாம் பூச்சியின் நிழல்

தரையில் நடைப் பழகுகிறது

பனிக்காட்டில் எரியும் நெருப்பு

குளிரில் நடுங்கியபடி ஆடுகிறது

நின்றுக் களைத்த மரங்கள்

நிழலாக நிலத்தில் உறங்கி ஓய்வெடுக்கிறது

வான் தவழும் நிலவு

நீர் கண்டு நீச்சல் பழகுகிறது

இப்படித்தான்,

அன்பின் நினைவுகள் 

அனைத்தையும் அனைவரையும்

எப்போதும் ஒருபடி மேல்

பதிந்து வைத்திருக்கும்

பனி படர்ந்த போதிலும்

நினைவில் அன்பின் பெரு வெளிச்சம்

ஒருபோதும் மங்குவதில்லை